Ik lees dat Egyptenaren de hersens uit dode lichamen haalden, met een haakje via de neus. Daarna balsemden ze dat hele lichaam, dood en wel, en werd het ingezwachteld om het te bewaren voor de eeuwigheid. In een piramide in een woestijn.
Ik ben denk ik een jaar of 8 als ik dit lees en ik voel mijn hart in mijn keel kloppen. Dit is pas een spannend waargebeurd verhaal!
Met mijn vader ben ik vervolgens ook nog naar het museum voor Volkenkunde in Leiden geweest. Daar lag er eentje. Een mummie.
Ik stond met mijn neus en licht zwetende handen met mijn neus tegen het raam van de vitrine geduwd. Me voorstellend hoe die Egyptenaren dat gedaan zouden hebben. Met dat haakje. Door je neus.
Of ik mijn fascinatie voor mummies over heb weten te brengen in mijn spreekbeurt die ik erover moest houden op school? Eerlijk gezegd weet ik het niet meer. Het goddelijke gruwelgevoel over die malle mummies herinner ik me des te beter!
Spreekbeurten: niet ieders favoriet op de basisschool. Of ik dáár het virus te pakken heb gekregen dat er later voor zou zorgen dat ik podiumcoach en cabaretier ben geworden? Wie weet.
Het heeft me in elk geval wel een basis meegegeven van hoe je een presentatie in elkaar zet.
Maar ik weet ook zeker dat er een essentieel element is, wat ik nooit heb geleerd van mijn juffen en meesters. En ook niet van de docenten daarna. En daarna.
Het element dat ervoor zorgt of je je publiek weet te raken of niet. Of ze na afloop naar je toekomen of niet. Of ze klant van je willen worden of niet.
Welk element dat is? Je ziet het in mijn nieuwste video!
Wil je meer van dit soort verhalen, video’s en tips over spreken vanuit je tenen, mét humor in je inbox? Meld je aan voor Marleens Magazine. Sgratis. Sleuk.