Dinsdag was ik bij Ramona, mijn Virtueel Assistent, om te brainstormen over wilde nieuwe plannen. Waarbij ik wellicht even uit moet leggen dat een Virtueel Assistent, ofwel VA, spreek uit: Vie-ee, een mens van vlees en bloed is. Ze is mijn sparringpartner voor een half jaar voor de praktische zaken van mijn bedrijf. En ze is een hele goeie en fijne.
Enfin, ik was dus bij mijn VA om nieuwe ideeën te bedenken (daar ben ik heel goed in) en in een planning te gieten (daar is zij echt heel goed in). Wat ik dan altijd bij me heb zijn witte, lege vellen papier. En een doosje met gekleurde stiften. Als ik die op tafel leg dan begint mijn ideeëngenerator al te spinnen. Dat deed ie ook toen ik deze dingen bij Ramona op tafel legde.
Ik heb eerst een ‘braindump’ gedaan, oftewel: alles wat ik aan losse flarden in mijn kop heb op papier flatsen. Dat doe ik dan wel nog enigszins geordend. Op elk los vel zet ik één van de onderdelen van een Wild Plan, zoals het idee zelf, marketing, financiën, planning etc. Alles met een andere kleur, omdat ik daar gewoon veel vrolijker van word.
Na deze ongegeneerde hersenlozing vertelde ik mijn VA wat ik op papier had gesmeten. Ik ga hier nu even niet vertellen wat dat idee is, omdat het nog in de broedstoof zit. Dus ik vertellen, vertellen, vertellen, zij aanvullen, slimme vragen stellen, ideeën toevoegen, orde scheppen.
Zijn we klaar, zegt ze met een superdroog gezicht en een ongelooflijk monotone stem: ‘Ik word hier echt heel enthousiast van’. Ik schoot in de lach. Zij kijkt me verwonderd aan. En ik herhaal haar opmerking precies zoals ze ‘m bracht. Vervolgens lachen we allebei keihard om deze goed getimede en goed geïntoneerde komische opmerking. Dit was een grap in het wild! Die zijn vaak leuk vanwege de verrassing, timing en herkenbaarheid.
Wat Ramona onbewust toepaste waren twee komische technieken. Het zal je misschien verbazen, maar humor is voor een deel techniek. De eerste die ze gebruikte, is die van de incongruentie. Dat is met je non-verbale communicatie (vooral toon van je stem) iets anders zeggen dan met je woorden. De tweede is de techniek van de pokerface: met een uitgestreken gezicht de grootste onzin verkondigen.
Het leuke is: in het dagelijks leven zetten we aan de lopende band per ongeluk komische technieken in. Soms voelen we aankomen dat een grap goed valt, soms valt ie morsdood op de vloer en er zijn momenten dat je denkt: ‘Huh? Waarom wordt er nou gelachen?’. Nou moet ik zeggen dat ik het maken van grappen redelijk beheers, maar dat ik ook niet kan voorspellen hoe mijn grap valt. En ik maak er ook onbewust weleens eentje. Ligt ineens mijn vriend onder tafel van het lachen.
Het tweede leuke is: je kunt dus leren hoe je komische technieken doelbewust in kunt zetten. Als je dat maar vaak genoeg oefent, word je er vanzelf een meester in! En kun je je presentatie, lezing, workshop of video aanmerkelijk grappiger maken.
Waarom je dat zou doen? Omdat klanten dol zijn op relativering en luchtigheid. Omdat jij daardoor veel meer lol hebt in je werk. Maar vooral omdat je daardoor veel meer van jezelf kunt laten zien en ook daar worden klanten wild van.