[artikel] Dat was écht slecht…

…en dat was goed!

Sjonge, wat een interessant gebeuren zo’n nieuwe voorstelling maken. En spelen. Dat spelen ging behoorlijk goed, al zeg ik het zelf. Natuurlijk, er valt nog wat te doen aan de hoeveelheid grappen (die mag omhoog), het spelen van de begeleiding op accordeon (die mag strakker) en de uitvoering (de horlepiep vaker oefenen zodat ie supersoepel gaat). Dat is het fijne van een voorstelling: je weet dat het al iets is.

Maar die eerste twee try-outs waren slécht! Tenenkrommend ineenschrompeling veroorzakend slecht. En aangezien ik weet dat mensen smullen van mislukking, ga ik ze even lekker voor je uittekenen.

De eerste try-out deed ik voor een vriendin, die theaterdocent is. Ik dacht: feedback van één persoon kan ik aan. En ze is een prof, dus dan krijg je echt zinnige feedback, waar je wat mee kunt. Zij heeft er kijk op. Ik wist heus wel dat er nog wat aan moest gebeuren en dan laat je het nog wat lijken door er tijdens het spelen flink energie in te gooien. Na drie kwartier was ik doorweekt en hyper. En dan is het heel fijn om haar professionele commentaar te krijgen.

‘Je vertelt het wel leuk, maar het is nog geen cabaret’. GLOEK! Dat is even slikken. En natuurlijk heeft ze ook een aantal dingen benoemd die ze goed vond hoor. Die heb ik heus wel ergens opgeschreven. Maar deze opmerking raakte wel een snaar. Maar het eerste wat ik dacht was: ‘Houd je bek! Je hebt gelijk!’. Kijk, daar had ik haar voor gevraagd.

De tweede deed ik voor mijn collega-cabaretiers met wie ik de theaterwagen deelde op de Sonsbeek Theater Avenue. Ik had keihard gewerkt aan mijn voorstelling, meer vorm gekozen, zodat het meer cabaret zou worden, volgorde veranderd, teksten ingrijpend veranderd, een horlepiep toegevoegd. ‘Kom maar op!’ dacht ik. ‘Ik lust jullie rauw!’. Nou, zij mij ook na drie kwartier. En ja, ook zij hadden heus positieve dingen. Omdat ik ze daartoe dwing (zie verderop mijn tips). Maar die ene, met wie ik door het jaar heen ook repeteer, je weet wel, zo’n eerlijke, die had ook wel feedback. ‘Ja, dat is een leuk lied hoor, maar ik snap niet wat het in de voorstelling doet. En er zit totaal geen lijn in je verhaal!’. En weer dacht ik: ‘Houd je bek! Je hebt gelijk!’. Want ja, hier had ik hem voor gevraagd.

Tja, wat doet een cabaretier dan? Dan huil je wat. Je eet wat chocola. Je eet nog wat meer chocola. En huilt nog even. En dan pak je jezelf weer bij elkaar en gaat aan het werk. Want over vijf dagen zou ik moeten spelen voor mensen die € 5,- voor een kaartje hadden betaald. Hup, twee conferences eruit. Auw! De volgorde wéér veranderen. Teksten weer wijzigen, grapjes toevoegen. Poezenlied eruit, auwauwauw! Nog een horlepiep erin en een schuine grap. Doet het altijd goed.
Op zondag dacht ik: ik geloof dat er iets uit gaat komen, wat ik wel aan mensen durf te laten zien over twee dagen. En dat deed ik. En bam, het klopte! Niet helemaal, maar genoeg om met vertrouwen te spelen!

Dus het deed pijn, het was balen die heldere kritiek. Maar het was ook GOED. Ik voelde dat ze gelijk hadden. En daardoor kon ik mijn voorstelling naar een veel hoger niveau tillen. Waardoor de betreffende collega-cabaretier zwaar onder de indruk was van wat ik had gemaakt, hoe helder de lijn was, hoe grappig én boeiend het was. Yes!

Wat jij hier aan hebt? Nou, misschien heb jij ook wel een presentatie in je hoofd, die je voor Echt Publiek wilt gaan uitspreken. Of een idee voor een video. Of een kleine act voor in je training. Hier mijn Nuttige Tips om ervoor te zorgen dat je een stap dichter bij de verwezenlijking komt van je idee.

Wees zo dapper om je frutsels te laten zien aan anderen. Het wordt er beter van. Maar… kies zorgvuldig de mensen uit aan wie je het laat zien. Mensen die eerlijk zijn én lief. Want als zij het niks vinden, dan klopt het waarschijnlijk ook en baal je wel, maar kun je het hebben. En je hoort wat er wél werkt en goed is aan wat je verzonnen hebt. Vraag gericht aan de anderen waar je commentaar op wilt. Ik vraag altijd éérst wat ze leuk vonden, dan pas wat beter kon, anders zakt mijn zelfvertrouwen gelijk naar -100. En dat zeg ik van tevoren ook altijd tegen mijn publiek, omdat het niet zo in de Nederlandse aard ligt om te zien en benoemen wat er goed is. En weet dat je zo’n try-out niet voor het publiek doet, maar voor JEZELF. Zodat je het gewoon een keertje gedaan hebt. Zodat je zelf voelt wat goed werkt en wat niet. En zodat je weer een moedige stap hebt gezet om met je smoel en verhaal naar buiten te treden. Dat heeft de wereld nodig!

Ik ga maandag beginnen met een cursus Stand-up comedy, eindelijk leren grappen maken ;-). Kan ik die gelijk uitproberen als ik speel tijdens de Nacht van de Literatuur op 23 september.

Wat ga jij uitproberen?

P.S. Wat ook heel goed is, is de Humorweek! En hij is weer beschikbaar! Dus als je ‘m gemist hebt, schrijf je dan gelijk in voor die 5 grappige video’s over ondernemen.

(foto: Pixabay)