Zo, dat was een goeie vakantie, zeg! Je kent het wel: veel te mooi weer, weinig doen, veel zwemmen. Lekker eten, prachtige omgeving en nog beter gezelschap.
Ik heb veel in bikini in de schaduw zitten schrijven. Voor de tent yoga gedaan. Gemediteerd. Je zou het niet verwachten misschien als je vooral mijn uitbundige kant kent, maar ik heb het echt nodig om naar binnen te keren. Om tot rust te komen én inzichten te krijgen. En die waren hard nodig kan ik je vertellen.
Voor de vakantie zat ik niet lekker in mijn vel. Bij mij betekent het dat ik mezelf vakkundig naar beneden haal met opwekkende gedachten als ‘Ik ben een waardeloze ondernemer, ik kan helemaal niks, ik ben een flutcabaretier, en ik ben een waardeloze huisvrouw, ik kan zelfs de was niet in bedwang houden etc.etc.’ Over het algemeen lukt het me aardig om op tijd in de gaten te hebben dat ik mezelf nogal wat onzin aan het verkopen ben. Maar de afgelopen maanden ging ik het nog geloven ook. Ja, ik vind het zelf ook maf als ik het zo teruglees, maar de angst had me stevig in z’n greep.
Ik viel terug in een oud patroon. Niet laten merken hoe het écht met me gaat, of als ik er iets over zeg dan flink gerationaliseerd. Hoge eisen stellen aan mezelf en mezelf ongenadig op de kop geven als ik niet aan mijn eigen eisen voldoen. En dat op de kop geven uit voorzorg dan alvast doen, want als je niks kunt, zal het toch wel weer niet lukken.
Ik had er nog het meeste last van als ik me voornam om nieuwe stukjes te schrijven voor een mogelijk nieuw cabaretprogramma voor over 100 jaar. Ik verstijfde van angst en kreeg geen letter op papier. Kijk, ik hield daardoor veel tijd over voor andere dingen, nutteloos Facebooken bijvoorbeeld, maar ik baalde er als een stekker van. En ik werd er zenuwachtig en doodmoe van.
Als remedie ben ik voor de vierde keer gestart met de geweldige opdrachten uit The Artist’s Way. Een boek om je creativiteit weer te laten stromen als een malle. Dit is het eerste zelfhulpboek waar ik daadwerkelijk de oefeningen uit heb gedaan. Omdat ze ontzettend waardevol én leuk zijn! Bijvoorbeeld: ‘schrijf 5 dingen op die je als kind heel lekker vond om te eten. Zorg dat je deze week een van die dingen ook echt weer eens eet.’ Dat werd een crepe met chocoladesaus en kokos op een Frans terras!
In een van de eerste hoofdstukken kies je vijf affirmaties uit die je helpen om je creativiteit te ondersteunen. Eén van de vijf die ik had uitgekozen was ‘Ik ben bereid te maken.’. Daar had ikzelf al aan toegevoegd: ‘Ook als het niks wordt’. Ik kreeg de opdracht om te schrijven wat je denkt als je die affirmatie leest. Komtie:
‘Oei, deze is moeilijk, ik mag namelijk geen slechte dingen maken van mezelf. Omdat een goeie cabaretier geen slechte dingen maakt.’
BAM! Daar had ik een knoeperd van een denkfout te pakken!
Want je kunt alleen goeie dingen maken als je ook OOK slechte dingen durft te maken. Niet dat ik met die troep het podium op moet, maar je kunt niet alleen maar goede dingen bedenken, er zit altijd rommel tussen en die rommel heb je nodig om de goeie ideeën eruit te kunnen pikken. Dat weet ik wel, maar ergens heeft zich de gedachte in mijn hoofd genesteld, dat een goede cabaretier alleen maar en ook onmiddellijk goede acts schrijft. Hahahahah! Ik heb heel hard gelachen toen ik deze kanjer van een misvatting ontdekte.
En ik dacht: maar wat is dan wél een goede definitie van een goede cabaretier, die ook nog vruchtbaar is? En er kwam iets uit waar ik zo blij van werd, wat mijn lat meters naar beneden haalde en de weg vrijmaakte om lekker te maken. Dus ik deel ‘m hier met jou, omdat hij op iedereen van toepassing is die dingen maakt.
EEN GOEDE CABARETIER* KAN OORDEELLOOS MAKEN.
ZIJ WEET HET VERSCHIL TUSSEN WAT GOED IS EN FOUT WERKT EN NIET WERKT.
EN ALS IETS NIET WERKT, WEET ZIJ HET WERKEND TE MAKEN.
* Vul hier het woord in wat voor jou van toepassing is: ONDERNEMER/WERKNEMER/STUKJESSCHRIJVER/OUDER/WHATEVER
Deze woorden heb ik in koeienletters in mijn schrift geschreven en ik pak ze er regelmatig bij. Ik heb mezelf de opdracht gegeven om elke dag 3 kleine cabaretideetjes op te schrijven. En dat mogen dus flutideeën zijn. Sterker nog, ik noem ze ‘Slechte cabaretideeën’ omdat dat voor mij de lat gelijk naar beneden haalt. En het stroomt dus weer! Joehoe!
En ik realiseerde mij: shit, ik ben er weer ingetrapt. In dat lelijke geleuter van mijn hoofd. Maar de weg naar het hart is weer gevonden, mensen, hoera!
En dan krijg je dus dingen als dit:
Ik heb met Robin van Reenen (de arts) en Rose Knulst (de cameravrouw) zo ongelooflijk veel lol gehad! Je kunt gerust stellen dat ik van het maken van video’s maken een vrolijke stuiterbal word. En daar heb jij ook wat aan!
Want: ik heb mezelf beloofd dat ik vanaf nu tot en met december 8 video’s op mag nemen. Ik weet niet waarover, maar ongeveer om de twee weken wil ik een nieuwe klaar hebben. En jij krijgt ‘m natuurlijk ook te zien!
Ik ben benieuwd hoe jou zomer was en of jij nog een mooi inzicht hebt gekregen in die stampende hitte, in zee of op het vliegveld. Leuk om te horen!
Grappige groet,
Marleen Bekker
cabaretier – podiumcoach – congrescabaretier
P.S. Ik heb superveel zin in het spelen van mijn avondvullende voorstelling op zondagmiddag 30 september in Amsterdam. Heb jij al een kaartje gekocht? Doen! Sleuk! Of tip een vriend, collega of familielid :-D.